ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ & ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΩΛΟΥ

Όταν ο Mέγας Aλέξανδρος πολέμησε κι έκαμε δικό του τον κόσμο, φώναξε τους σοφούς και τους ρώτησε:             «Πώς θα μπορέσω να ζήσω πολλά χρόνια; Ήθελα να κάμω πολλά καλά στον κόσμο».   «Bρίσκεται τρόπος» αποκρίθηκαν οι σοφοί, «μα είναι κάπως δύσκολος».             «Δε σας ρώτησα» είπε ο βασιλιάς Aλέξανδρος, «να μου πείτε αν είναι δύσκολος· ποιος είναι θέλω να μάθω».             «Nα βρεις το αθάνατο νερό» του είπαν οι σοφοί.             «Kαι πού είναι αυτό το αθάνατο νερό;»             «Aνάμεσα σε δυο βουνά. Mα τόσο γρήγορα ανοιγοκλείνουν, που και το πιο γοργόφτερο πουλί δεν προφταίνει να περάσει. Πολλά ξακουσμένα βασιλόπουλα θέλησαν να το αποχτήσουν· μα έχασαν τη ζωή τους άδικα. Άμα καταφέρεις, βασιλι...

Εξοχικό Μπούκα στην θάλασσα(ταβέρνα Τόλιας)

Η εποχή του έτους που ακολουθεί το καλοκαίρι και προηγείται του χειμώνα, εποχή επιστροφής από τις διακοπές και αναδιοργάνωσης από τους χαλαρούς ρυθμούς του καλοκαιριού. Η λέξη είναι σύνθετη και ετυμολογείται από το ρήμα φθίνω  = μειώνομαι, λιγοστεύω, παρακμάζω, και από το ουσιαστικό οπώρα  = φρούτο, που ετυμολογείται από την πρόθεση οπί  (=επί) + ώρα , ή πιθανόν *ο(σ)αρα που συγγενεύει με το γοτθικό asans  και το αρχαίο γερμανικό aran  που σημαίνουν συγκομιδή . Το φθινόπωρο είναι λοιπόν η εποχή που λιγοστεύουν τα φρούτα και τα λαχανικά. Το πρώτο συνθετικό της λέξης απαντά ήδη στη μυκηναϊκή ως κύριο όνομα (a-qi-ti-ta= Αφθίτα(ς), δηλαδή άφθαρτος), και με  ίδια σημασία το βρίσκουμε στον Όμηρο ( «άφθιτον κλέος »=άφθαρτη δόξα). Στα ομηρικά έπη το φθινόπωρο αναφέρεται ως « εποχή της οπώρας », που αρχίζει με την ε...

* Η ξενομανία, δηλαδή το να γοητευόμαστε από οτιδήποτε ξενόφερτο είναι μια μεγάλη και βαριά νόσος των Νεοελλήνων. Το πιο εξοργιστικό, όμως, είναι η χρήση ξένων λέξεων αντί των ωραιότερων Ελληνικών, από μια γλώσσα που είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνο. Παράδειγμα, το «fame story» μας αρέσει, μας έλκει περισσότερο από τις λέξεις «φήμη και ιστορία», της οποίας πατέρες είναι ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης. Προτιμούμε το στούντιο αντί για το εργαστήριο ή σπουδαστήριο. Σούπερ Μάρκετ αντί υπεραγορά. Σπόνσορας αντί χορηγός. Γκράφιτι αντί τοιχογραφία. Σόου αντί παράσταση. Πάρκινγκ αντί στάθμευση, κλπ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τόσο υπερήφανοι για τη γλώσσα τους, ώστε αρνούντο να μιλήσουν βαρβαρικά. Στην τραγωδία «Επτά επί Θήβας» ο μεγάλος μας τραγικός ποιητής Αισχύλος παρουσιάζει τον Ετεοκλή να παρακαλεί τον Δία και τη γη για τη σωτηρία των Θηβών. Αυτό που είναι άξιο θαυμασμού, όμως, είναι το πώς εντάσσει τη γλώσσα σ’ αυτή την έκκληση: « Μη μοι πόλιν πανώ...

ζευγάς την δεκατία του 1950

Το ναυάγιο του Αρτεμισίου Το Αρτεμίσιο είναι ιδιαίτερα γνωστό για δυο μοναδικά αρχαία χάλκινα αγάλματα που ανασύρθηκαν από τη θαλάσσια περιοχή του, τον Δία ή, όπως συνήθως καλείται, 'Ποσειδώνα' και τον ''μικρό ιππέα'. Αρχικά, τον Απρίλιο του 1926, τα δίκτυα σκιαθιτών ψαράδων έφεραν στην επιφάνεια τον αριστερό βραχίονα του αγάλματος του θεού, ενώ το υπόλοιπο άγαλμα ανέσυραν πάλι σκιαθίτες και τρικεριώτες αλιείς και σφουγγαράδες τον Σεπτέμβριο του 1928. Το έργο μεταφέρθηκε μέσω του λιμανιού των Ωρεών στην Ιστιαία και ακολούθως στην Αθήνα. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους σε έρευνες υπό κρατική πλέον επίβλεψη βρέθηκε το μπροστινό τμήμα του αλόγου και ο μικρός ιππέας. Μικρότερα θραύσματα του αλόγου και του ιππέα βρέθηκαν σε σύντομη έρευνα το 1929, ενώ το πίσω τμήμα του αλόγου ανασύρθηκε το 1936. Βρέθηκαν ακόμη ένας μολύβδινος σωλήνας, δυο πέτρες χειρόμυλου, ένας οξυπύθμενος αμφορέας και θραύσματα άλλων, κομμάτια μολύβδου, πήλινοι λύχνοι και μικρά αγγεία. Τα...

Η λέξη «μαντήλα» είναι η γενική ονομασία για τους κεφαλόδεσμους στην Κύπρο. Ωστόσο, κάθε μαντήλα έχει διαφορετικό όνομα ανάλογα με το σχέδιο και το χρώμα της. Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη μαντήλα είναι γνωστή ως «τσεμπέρι», η οποία είναι η παραδοσιακή γυναικεία μαντήλα της Κύπρου. Το τσεμπέρι εξακολουθεί να φοριέται από πολλές ηλικιωμένες γυναίκες στις αγροτικές περιοχές του νησιού.    Κάποτε, σχεδόν όλες οι γυναίκες της Κύπρου έπρεπε να φορέσουν μαντήλα μόλις συμπλήρωναν την ηλικία των 13-14 ετών. Η χρήση της μαντήλας δεν ήταν μόνο ένα μέρος της παραδοσιακής φορεσιάς των γυναικών, αλλά είχε επίσης και συμβολική σημασία, δεδομένου ότι δείκνυε το πέρασμα ενός κοριτσιού από την παιδική ηλικία στην ενηλικίωση. Δηλαδή, από τη μέρα που ένα  κορίτσι έβαζε μαντήλα, έπαυε πλέον να είναι παιδί και γινόταν γυναίκα. Αυτό το πέρασμα στην ενηλικίωση  ονομαζόταν «σκούφωμα», και από το καιρό που ένα κορίτσι σκούφωνε το κεφάλι του, δεν το ξεσκο...

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ Η ελληνική γαστρονομία έχει παράδοση περίπου 4.000 χρόνων και αποτελεί μέρος της ιστορίας και του πολιτισμού της Ελλάδας. Ιστορικά είναι ένας πρόδρομος της Δυτικής κουζίνας με μαγειρική εξάπλωση, μέσω της αρχαίας Ρώμης σε όλη την Ευρώπη και πέρα ​​από αυτήν. Ο Αρχέστρατος ήταν αρχαίος Έλληνας που το 320 π.Χ. έγραψε το πρώτο βιβλίο μαγειρικής στην ιστορία. Η Αρχαία ελληνική κουζίνα χαρακτηριζόταν από λιτότητα και είχε ως βάση την «τριάδα της Μεσογείου»: Σιτάρι - ελαιόλαδο - κρασί, με βάση τα ψάρια και το κρέας που τρωγόταν πιο σπάνια. Αυτή η τάση στην ελληνική διατροφή συνεχίστηκε στα ρωμαϊκά και οθωμανικά χρόνια και άλλαξε σχετικά πρόσφατα, που με την τεχνολογική πρόοδο το κρέας έχει γίνει πιο εύκολα διαθέσιμο. Η αστικοποίηση μετά το 1960 έφερε τις ανάλογες αλλαγές όπως νέες συνταγές, νέους τρόπους παρουσίασης και περισσότερα επεξεργασμένα τρόφιμα. Το κρασί και το ελαιόλαδο ήταν πάντα ένα κεντρικό μέρος της και η εξάπλωση τ...

Παρασκευή γλυκού υποβρύχιου βανίλιας Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά γλυκά του κουταλιού σας έχω σήμερα. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που το δοκίμασα μικρό παιδάκι. Πιο παλιά δεν υπήρχε ούτε ένα Ελληνικό σπίτι που να μην έχει αυτό το κέρασμα στο ντουλάπι μαζί και με τα υπόλοιπα φρουτένια γλυκά του κουταλιού. Αυτό είναι και το γλυκό που παραδοσιακά σερβίρεται στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης στους επισκέπτες. Το μοναδικό θέμα που είχα σαν παιδί με αυτό το γλυκό ήταν ότι δεν ήθελα να είναι με μαστίχα. Δεν ξέρω γιατί αλλά η γεύση της μαστίχας ήταν δυνατή για τα παιδικά μου γούστα. Έτσι όταν με ρωτούσαν αν θα ήθελα ένα υποβρύχιο η ερώτηση μου ήταν αν είναι βανίλια ή μαστίχα. Εγώ επέλεξα έναν συνδυασμό που σκέφτηκα ότι θα ταιριάζει στα γούστα μας αλλά εσείς μπορείτε να το φτιάξετε με τις γεύσεις που σας αρέσουν. Μπορείτε να βάλετε μαστίχα, να παίξετε με εκχυλίσματα αλλά και με χρώματα ζαχαροπλαστικής. Στην συγκεκριμένη συνταγή δεν περιέχεται γλυκόζη, είνα...

Πισλής Αθανάσιος,Βαρυμπομπίτης Κωνσταντίνος,Φαρόπουλος Ευστάθιος,Τσιριγκούλης Γεώργιος,Δερμάνης Λουκάς,Ραπτόπουλος Σεραφείμ,Αναστασίου Χρήστος,Μακρόπουλος Στεργιος,Τσιριγκούλης Αθανάσιος ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΩΛΟΥ-ΑΙΘΟΥΣΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ http://molospolitistiko.blogspot.gr/

πάμε επίσκεψη Πήγαινες επίσκεψη σε ονομαστική εορτή εκείνα τα χρόνια έπρεπε να πάρεις κάτι για δώρο. Κανένα γλυκό ...κανένα ποτό... Όλα είχαν την τιμή τους οπότε φρόντιζαν να βρίσκουν οικονομικές λύσεις. Υπήρχαν και χύμα ποτά...ούζο...κονιάκ...μαυροδάφνη...πίπερμαν...βερμούτ... κουαντρό....κ.λ.π. Αν είχες δικό σου μπουκάλι και δεν το είχες δώσει για να πάρεις μανταλάκια σου ερχότανε ακόμα φθηνότερα. Το πρόβλημα ήταν με τις γνωστές γιορτές....για τον Γιάννη...Κώστα...Ελένη ....  είχες περισσότερες από μια επισκέψεις. Και κόστος μεγαλύτερο αλλά και κουβάλημα από σπίτι σε σπίτι....και άντε να χρειαζότανε  και συγκοινωνία. Έπιανες δουλειά από το μεσημέρι και μετά....έβαζες πρόγραμμα και άφηνες στο τέλος  τον εορτάζοντα που θα είχε τραπέζι . Ήταν κάτι το συνηθισμένο και δεν υπήρχε ντροπή και άλλα τέτοια... Δύσκολα χρόνια ... Χτυπούσες την πόρτα χαιρετούσες έδινες το ένα μπουκάλι με το χύμα ηδύποτο και άφηνες σε μια γωνιά τα υπόλοιπα δίπλ...

Niκόλαος Κερασιώτης,Βασιλική Κερασιώτη και Γεώργιος Κερασιώτης

: Τα σταφύλια κουβαλήθηκαν στα σπίτια και πέφτουν με κοφίνια και με κάδους μες στα πατητήρια. Τ’ ανοιχτά κατώγια των σπιτιών μυρίζουν. Βγαίνουν τα καινούργια τσίπουρα και τα πετιμέζια…

Από αρχαιοτάτων χρόνων ο άνθρωπος προσπάθησε με την μέθοδο της ανταλλαγής προϊόντων ν’ αναπτύξει το εμπόριο. Έτσι σιγά- σιγά άρχισε να εμπορεύεται τα προϊόντα του σε τοπικό χαρακτήρα, αργότερα όμως, επινόησαν τα τοπικά πανηγύρια των χωριών όπου αυτά αναπτύχθηκαν μεγαλύτερα περιφερειακά πανηγύρια, με λιγότερο θρησκευτικό χαρακτήρα και με περισσότερο εμπορικό, σε επιλεγμένες περιοχές που βρίσκονταν σε κεφαλοχώρια, σε κεντρικά σημεία μιας επαρχίας ή και σε φυσικά περάσματα, και έτσι καθιερώθηκαν τα  παζάρια (εμποροζωοπονηγύρια). Τα παζάρια ήσαν τόπος συγκέντρωσης κατοίκων των γύρω περιοχών με σκοπό να εμπορευτούν ή ν’ ανταλλάξουν τα προϊόντα τους. Τα εμποροζωοπανηγύρια ήταν πολύ διαδεδομένα ακόμη και στην Δύση. Γι’ αυτό είχε χαρακτηριστεί ως « η ζωή του Μεσαιωνικού εμπορίου ». Και πρέπει ν’ αναφερθεί ότι στα πανηγύρια αυτά, η συμμετοχή των Μοραϊτών ήταν μεγάλη. Τα εμποζωοπανηγύρια ήταν ένα μωσαϊκού εμπορίου, εκδηλώσεων, λατρείας και συναγωγής. Εκεί κατάκλ...