Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούνιος, 2014
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΜΕ "Κάνει την πάπια" «Έγινε στο πι και φι» «Είναι τύπος και υπογραμμός» «Η καρδιά σου είναι πέτρα» «Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις» «Τα βρήκε μπαστούνια» «Φτου κι απ’ την αρχή» «Απ’ έξω και ανακατωτά» "Λαγός τη φτέρη έσειε, κακό του κεφαλιού του" "Ό,τι έγινε, έγινε" "Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα" «Καλό κουμάσι είσαι» «Πετάει ο γάιδαρος; Πετάει» «Έγινε στο πι και φι» «Είσαι ζαβολιάρης» «Αι στον κόρακα» - «Ες κόρακας» – «Πήγαινε στον κόρακα» «Κοκορέτσι» «Ο χρόνος είναι χρήμα» «Μπουγάτσα» «Δεν είπε γρυ», «Δεν έβγαλε γρυ»
Εικόνα
ΞΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Την Κυριακή της Πεντηκοστής γιορτάζουμε την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Χριστού (με μορφή φωτιάς, σαν φλόγες πάνω στα κεφάλια τους), πενήντα μέρες μετά την ανάστασή Του και δέκα μέρες μετά την ανάληψή Του, δηλ. την αναχώρησή Του για τον ουρανό. Τότε οι απόστολοι – οι μαθητές του Χριστού – κατανόησαν για πρώτη φορά εντελώς την αποστολή του Χριστού και έπαψαν να φοβούνται, ώστε αντί να κρύβονται βγήκαν στους δρόμους και διακήρυξαν την ανάσταση του δασκάλου τους. Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Οι Πράξεις των Αποστόλων περιγράφουν με παραστατικό τρόπο το γεγονός της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1-13). Δέκα μέρες ύστερα από την Ανάληψη του Χριστού, οι έντεκα μαθητές Του (ο Ιούδας είχε αυτοκτονήσει) γύρισαν στα Ιεροσόλυμα και συγκεντρώθηκαν στο ίδιο σπίτι. Ήταν ο Πέτρος και ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ ή Βαρθολομαίος, ο Θωμάς και ο Ματθαίος, ο Ιάκωβ
Εικόνα
Μην είδατε τον Παναγή; Πώς ένα λαμόγιο κατόρθωσε τη δεκαετία του 1940 ν’αναστατώσει, με τα γαμπριάτικα καμώματά του, ολόκληρη την Αττική. Πρωτοφανές μας φάνηκε, γαμπρός μεσ’ στην Ελλάδα, ο πονηρός ο Παναής, και του ζητούνε αράδα. Για να τον επαντρέψουνε με όμορφες κοπέλες, του δίνουνε πολλά προικιά, αμπέλια και μπαξέδες. Κορίτσια τον περίμεναν, ρωτούσαν τους διαβάτες, μην είδατε τον Παναή, να ‘ρχεται απο τις στράτες. Σ’ ένα χωριό τον πιάσανε, πούλαγε κομπολόγια και γέλαγε τις κοπελιές, με τα γλυκά του λόγια. Που είναι ο Παναής, που είναι ο Παναής, μην τον είδατε παιδιά τον Παναή. Ο θρυλικός Παναγής από τα Μέγαρα, έδρασε στις αρχές της δεκαετίας του 1940. Οι νεώτεροι που θα διαβάσουν παρακάτω τα «κατορθώματά» του, ασφαλώς και θα αναρωτηθούν πώς μπορούσαν να στήνονται απατεωνιές τέτοιου μεγέθους. Όσοι, όμως, έχουν μελετήσει την καθημερινή ζωή στην Παλιά Αθήνα θα κατανοήσουν και θα δουν με συμπάθεια τους χωρικούς εκείνης της εποχής που, αποκομμένοι από την Αθήνα, ζούσαν κυ
Εικόνα
Eκδηλώσεις Μνήμης για τα 70 χρόνια από το Ολοκαύτωμα της Υπάτης. Η Υπάτη στην διάρκεια της Γερμανοιταλικής κατοχής (1941-1944) έπαθε πολλά δεινά οφειλόμενα κυρίως στην στρατηγική της θέση αλλά και στην απουσία κατοχικού διοικητηρίου στην πόλη.Αυτοί οι δύο παράγοντες ευνοούσαν τους αντιστεκόμενους μαχητές των βουνών αλλά  δυστυχώς  γιά  τους Υπατείς προέκυψαν  εκτελέσεις, σκοτωμοί, πυρπολήσεις και κυρίως απώλειες ανθρώπων. Στις 17 Ιουνίου 1944 ήταν το χειρότερο χτύπημα με 28 νεκρούς μόνο μέσα στην Υπάτη.Από τις περιγραφές που «ενδόξως» έχουν διασωθεί,αντιλαμβάνεται κάποιος ότι υπήρξε ένα σκηνικό κόλασης και φρίκης.Σπίτια καμμένα με νέας για την εποχή τεχνολογίας υλικό που έφερνε ταχύτατα την καταστροφή και ανατινάξεις εκκλησιών ένωσαν το παζλ μιάς σύγχρονης θηριωδίας στην έρμη Υπάτη.Ο πολιτισμός των Ευρωπαίων για άλλη μία φορά είχε ντροπιαστεί και η τύφλωση και μισαλλοδοξία του πολέμου είχε θριαμβεύσει. AΛΚΗΣ ΚΕΡΑΜΙΔΑΣ-''ΚΑΤΟΧΗ'' Τις επόμενες
Εικόνα
Τα ψηλά βουνά    Κείνο που θα χαρακτηρίζαμε ως σημαντικό −αν όχι επαναστατικό!− γεγονός στα εκπαιδευτικά χρονικά της χώρας, όχι για το ακραίο ή το νέο που έδωσε −και σε τούτο έγκειται η ιδιαιτερότητά του−, αλλά διότι μίλησε για τα γύρα, για τη φύση, για ότι μας περιβάλλει και δεν ενσκύπτουμε σε αυτό, είναι η εισαγωγή στην εκπαίδευση του αναγνωστικού «Τα Ψηλά Βουνά», γραμμένο από τον Ζαχαρία Παπαντωνίου. Η έκδοσή του εντάσσεται στην υπέρ της φύσης πρωτοπορία, μια νέα αντίληψη για τη φύση και περιβάλλον που εισήχθη στην εκπαίδευση από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου το 1917, τόσον με το αναγνωστικό «Τα Ψηλά Βουνά», όσον και με το σχολείο εργασίας, το σχολικό κήπο, τη διαδαχή φυσιογνωστικών μαθημάτων στα σχολειά, την επαφή των παιδιών με τη φύση μέσα από εκδρομές που πραγματοποιούνταν στο δάσος ή με τη διδασκαλία μαθημάτων στο ύπαιθρο. Η έκδοση του 1918 των «Ψηλών Βουνών».    Με τη νέα αυτή αντίλ
Εικόνα
Άγια Μετέωρα - Αγία Τριάδα Θαύμα της φύσης, μεγαλείο της Ορθοδοξίας Πάνω σ' ένα πανύψηλο βράχο με ιδιόμορφο σχήμα και με έκταση 5-6 στρεμμάτων, που βρίσκεται βορειοδυτικά της Μονής Αγίου Στεφάνου, είναι κτισμένη η Μονή της "Αγίας Τριάδας". Είναι το πιο δυσπρόσιτο από τα Μοναστήρια των Μετεώρων. Η ανάβαση στη Μονή παλιότερα γινόταν με ανεμόσκαλες και με το δίχτυ. Σήμερα η πρόσβαση γίνεται με δύσκολη πεζοπορία και αφού ανέβουμε 140 σκαλιά σκαμμένα μέσα στην πέτρα που έγιναν στα 1925 και μας οδηγούν με ασφάλεια στην κορυφή του βράχου. Το 1970 κατασκευάστηκε και ένας εναέριος μεταφορέας πραγμάτων και υλικών για τις ανάγκες και τη συντήρηση της Μονής…
Εικόνα
Τα αυτοκρατορικά Χρυσόβουλα Εικόνα: χρυσόβουλο του Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγου Τα χρυσόβουλα ήταν επίσημα αυτοκρατορικά έγγραφα. Τα χρυσόβουλα έφεραν τη σφραγίδα του αυτοκράτορα, εν προκειμένω χρυσή σφραγίδα (βούλα), εξ ου και η ονομασία τους. Η αυτοκρατορική γραμματεία ετοίμαζε τα χρυσόβουλα σε εξαιρετικής ποιότητας περγαμηνή (επεξεργασμένο δέρμα). Ο αυτοκράτορας υπέγραφε το χρυσόβουλο με κόκκινο μ ελάνι και με τον πλήρη τίτλο του: «Πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων». Ένα από τα πιο γνωστά χρυσόβουλα είναι ο Τράγος, χρυσόβουλο του Ιωάννη Τσιμισκή για το Άγιον Όρος, που έχει αποκτήσει την ονομασία αυτή επειδή είναι γραμμένο σε δέρμα τράγου. Με χρυσόβουλο ο αυτοκράτορας συνήθως παραχωρούσε προνόμια: έκανε δωρεές σε μοναστήρια ή τους παραχωρούσε φορολογικές απαλλαγές ή πλήρη φορολογική ατέλεια. Οι μοναχοί ζητούσαν συχνά επιβεβαίωση των χρυσόβουλων από τους επόμενους αυτοκράτορες, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συνέχεια των δικαιωμάτων τους. Φυσικά και υπήρξαν πλαστ
Εικόνα
Τα Μνημόσυνα   ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ              Η Ορθόδοξη Εκκλησία δέχεται τα μνημόσυνα και γενικά τις προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων αδελφών. Η πίστη σε προσωπική ύπαρξη μετά θάνατο και ο τρυφερός δεσμός της αγάπης πού μας συνδέει με τούς απελθόντες αδελφούς δικαιώνει τα μνημόσυνα. Η επουράνιος Εκκλησία δέχεται τις παρακλήσεις μας και « μεσιτεύει » για μας στον Θεό. Αλλά και εμείς, η επί γης Εκκλησία, όντας ενωμένοι με τούς απελθόντες αδελφούς στο ένα σώμα τού Χριστού, παρακαλούμε γι' αυτούς και τελούμε υπέρ αυτών τη θεία ευχαριστία, η οποία συναθροίζει στο λειτουργικό χώρο ολόκληρη την Εκκλησία, πραγματώνοντας συνεχή επικοινωνία και αλληλεπίδραση. Η θεία ευχαριστία προσφέρεται «υπέρ της Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» και ωφελεί με τη χάρη της τούς πάντες. Ήδη από τη μεταποστολική Εκκλησία οι Χριστιανοί συναθροίζονταν στους τάφους των μαρτύρων την ημέρα της μνήμης των και τελούσαν τη θεία εύχαριστία (πρβλ. Μαρτύριο αγ. Πολυκάρπου 18 ). Την
Εικόνα
Πεντηκοστή Πίνακας του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου 1 Μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης, σε ανάμνηση της επιφοίτησης του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους. Γιορτάζεται πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα , πάντα Κυριακή. Η χριστιανική Πεντηκοστή έλκει την καταγωγή της από την Εβραϊκή Πεντηκοστή (Shavuot στα Εβραϊκά), η οποία γιορτάζεται από τους Ισραηλίτες πενήντα ημέρα μετά το Εβραϊκό Πάσχα, σε ανάμνηση της ημέρας που ο Μωυσής έλαβε τις 10 εντολές από τον Θεό στο όρος Σινά. Την ημέρα αυτή πρόσφεραν στο Ναό τα πρωτογεννήματα (πρώτους καρπούς) από τον θερισμό των δημητριακών (Έξοδος λδ΄, 22 και Λευϊτικόν κγ΄, 15-25). Στο Χριστιανισμό, η Πεντηκοστή θεωρείται η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή έγινε η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, που επικάθησε με τη μορφή πύρινων γλωσσών πάνω από τα κεφάλια των Αποστόλων και τους φώτισε. Με το κήρυγμα του Πέτρου πίστεψαν και βαπτίστηκαν 3.000 άνθρωποι στο Χριστό. Έτσι, ιδρύθηκε η πρώτη χριστιανική εκκλησ
Εικόνα
Λέξεις που Χάνονται Τα χρόνια και οι αιώνες περνάνε και στο διάβα τους, σαν ορμητικά ποτάμια παρασύρουν οτιδήποτε εμείς οι άνθρωποι αφήνουμε να παρασυρθεί…  Τρόπους, συνήθειες, ήθη & έθιμα, αλλά ακόμα και τον τρόπο που μιλάμε … Όταν σαν παιδιά ακούγαμε την έκφραση : «…Το βούλιαξε το βλοημένο» ξέραμε πως έξω βρέχει επί ώρες ασταμάτητα κι αν βγαίναμε έξω θα  γινόμασταν «αρτσίδι» (μούσκεμα). Η μανάδες μας  μας τοίμαζαν στα «αγκιά» (κατσαρολικά), μια «πλοχεριά τριφτάδες» για να «τηλωθούμε» (χορτάσουμε). Αν – όπως συνήθως- κάναμε και καμιά ζημιά εισπράτταμε την απείρου κάλλους ευχή «- Μπά που να γένεις στάχτη και μπούρμπερη, ταμπλοβαρεμένο» και μείς τι άλλο να κάνουμε «λουμώναμε» (κρυβόμασταν).   Ήταν η «ντοπιολαλιά μας» , ο τρόπος που καταλαβαίναμε τα νοήματα. Πέρασαν τα χρόνια, αφήσαμε τις λέξεις … και μας άφησαν.  Λέξεις μωσαϊκό με προέλευση άλλες Αρχαιοελληνικές ή Δωρικές, Ενετικές, Σλαβικές, Τούρκικες ή Αρβανίτι
Εικόνα
Ψυχοσάββατο Η Δευτέρα Παρουσία και η τελική κρίση 15 Κοινή ονομασία του Σαββάτου πριν από την Κυριακή των Απόκρεω (22 Φεβρουαρίου το 2014) και του Σαββάτου πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής (7 Ιουνίου το 2014). Αν και όλα τα Σάββατα του έτους είναι αφιερωμένα στις ψυχές των χριστιανών, που έχουν αποβιώσει ανά τους αιώνες, με την ελπίδα της ανάστασής τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία, σύμφωνα με τις Γραφές, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία τιμά και ειδικά τη μνήμη τους τα δύο προαναφερθέντα Σάββατα. Η Χριστιανική Εκκλησία τιμά το σώμα του ανθρώπου ως «ναόν του εν ημίν Αγίου Πνεύματος» και διδάσκει ότι αυτό θα αναστηθεί κατά τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, για να ενωθεί με την αθάνατη ψυχή. Γι’ αυτό απορρίπτει την καύση των νεκρών, την οποία θεωρεί ειδωλολατρική συνήθεια, και υιοθετεί την ταφή των νεκρών, ευχόμενη υπέρ αυτών. Τα  δύο Ψυχοσάββατα τιμώνται από τους πιστούς με μνημόσυνα στις εκκλησίες, τρισάγια στους τάφους των προσφιλών τους προσ
Εικόνα
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ της Αγγελικής Πανοπούλου, ιστορικού                Οι αποδημίες Ελληνικών πληθυσμών ήταν ένα φαινόμενο που είχε αρχίσει πριν από την άλωση της Κωνσταντινούπολης και συνεχίστηκε εντονότερα με τη σταδιακή κατάληψη των περιοχών τηs Ελληνικής χερσονήσου από τους Τούρκους. Τις αθρόες μεταναστεύσεις και μετακινήσεις επέβαλαν οι Τουρκικοί εποικισμοί, οι εξισλαμισμοί και οι αιχμαλωσίες.                Η απελπισμένη αναζήτηση ασφαλέστερων περιοχών από τους Ελληνικούς πληθυσμούς μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, και η υποδοχή τους από τους κατοίκους των νέων τόπων που εγκαταστάθηκαν, περιγράφεται ανάγλυφα από τον πρώτο μετά την άλωση Οικουμενικό Πατριάρχη, Γεννάδιο. Φυγάδες από την Κωνσταντινούπολη, σύμφωνα με την παράδοση, έφτασαν στη Θάσο, στη Μυτιλήνη, στη Χίο και στην Ικαρία. Άλλοι πάλι κατέφυγαν στην Κύπρο, στη Ρόδο, στην Κρήτη, στην Εύβοια και στην Πελοπόννησο.