ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ & ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΩΛΟΥ

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης -αφού δίνει περιθώρια για χοντρή κονόμα- και γιορτάζεται σε όλη των χώρα με ελπίδα, κατάνυξη, ευλάβεια και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Τα ήθη και τα έθιμα του Δεκαπενταύγουστου είναι αναρίθμητα, αφού ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, μιας και εμείς οι Έλληνες είμαστε αναρχικοί. Στη Σιάτιστα στην Κοζάνη υπάρχει το έθιμο των καβαλάρηδων που στολίζουν τα άλογά τους σαν λατέρνες και πάνε στο μοναστήρι της Παναγιάς της Καβαλάρισσας, για να προσκυνήσουν. Εδώ υπάρχει κάθε χρόνο ένα θαύμα, αφού τα άλογα ποτέ δεν χέζουν στο μοναστήρι της Παναγίας αλλά τα κρατάνε για μετά. Οι καβαλάρηδες τρώνε, πίνουν και χορεύουν, και μετά επιστρέφουν στη Σιάτιστα, για να αφήσουν τα άλογά τους και να μπουν ξανά στις Μερσεντές, ώστε να πλακώνονται στις χριστοπαναγίες με τους άλλους οδηγούς. Το έθιμο των προσκυνητών καβαλάρηδων έχει τις ρίζες του στα χρόνια της Τουρκοκρατίας -όπως όλα τα ωραία έθιμα της χώρας μας-, οπότε πρέ...

  Η διαχρονικότητα της Ελληνικής γλώσσης είναι αδιαμφισβήτητη και αυταπόδεικτη!Μεταξύ πολλών παραδειγμάτων ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα: Μικροί είχαμε παίξει το γνωστό παιδικό παιχνίδι : δύο ομάδες αντιπαρατιθέμενες, εναλλάξ να εφορμούν η μία της άλλης ψελλίζοντας ακαταλαβίστικα λόγια, που όλοι νομίζαμε αποκυήματα παιδικής φαντασίας και κουταμάρας (μετέπειτα πήρε την μορφή: «έλα να τα βγάλουμε») «Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν-μπλόν.» Τι σημαίνουν αυτά? Μα , τι άλλο, ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες, θα πεί κάποιος. Όμως δεν είναι έτσι. Ατυχώς, η Ελληνική, δέχτηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους κ.ά.., που δεν κατανοούσαν την ελληνική -ούτε κάν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων – εμιμούντο τις φράσεις, παραφράζοντάς ...

Ελληνική παράδοση: Ήθη και έθιμα της Αποκριάς 26/02/2012, 14:00 | Συντάκτης: Θάνος Κωτσιόπουλος 0 Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από την Καθαρή Δευτέρα οπότε αρχίζει και η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Ονομάστηκαν έτσι επειδή, τη περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις<Carne=κρέας και Vale=περνάει). Το κύριο γνώρισμα των Αποκριών είναι οι μεταμφιέσεις τις οποίες συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το όνομα των μεταμφιεσμένων διαφέρει από τόπο σε τόπο: κουδουνάτοι, καμουζέλες, μούσκαροι αλλά το κοινότερο είναι μασκαράδες και καρνάβαλοι που προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις maschera και carnevale. Στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα εθίμων που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Ας γνωρίσουμε κάποια από αυτά. Πλέκοντας κορδέλες στο Γαϊτανάκι! Από...

  Η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου (Κρεατινής) ονομάζεται Τσικνοπέμπτη ή Τσικνοπέφτη, επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και ο μυρωδάτος καπνός (τσίκνα) είναι διάχυτος παντού. Από αυτή την τσίκνα, λοιπόν, έχει πάρει και το όνομά της η Πέμπτη και λέγεται Τσικνοπέμπτη. Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων, χωρίς να γνωρίζουμε την προέλευσή του. Εικάζεται, όμως, ότι προέρχεται από τις βακχικές γιορτές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων, που επιβίωσαν του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τον λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο, το φαγοπότι και το γλέντι της ημέρας είναι «ομοιοπαθητικές προσπάθειες για την ευφορία της γης». Την Τσικνοπέμπτη, που βρίσκεται στο μέσο του Τριωδίου, ξεκινούν ουσιαστικά οι εκδηλώσεις της Αποκριάς, οι οποίες κορυφώνονται με τα Κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα. Ανάλογες γιορτές υπάρχουν στη Γερμανία (Schmutziger Donnerstag = Λιπαρή Πέμπτη) και στη Νέα Ορλεάνη των ΗΠΑ (Mardi Gras = Λιπ...

Γραμμόφωνο Είναι η συσκευή που αναπαράγει τους ήχους που είναι αποτυπωμένοι πάνω σε πλαστικούς δίσκους με μορφή γραμμής. Το γραμμόφωνο λέγεται και φωνογράφος, αν και στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Η αναπαραγωγή των ήχων είναι ένα σημαντικό επίτευγμα της επιστήμης του 19ου αιώνα και για πρώτη φορά απασχόλησε τον Έντισον. Το 1877 ο Αμερικανός αυτός επιστήμονας κατόρθωσε να αναπαραγάγει ήχους με μια συσκευή που αποτελούνταν από ένα στρεφόμενο κύλινδρο που ήταν σκεπασμένος με ένα στρώμα κεριού, επάνω στον οποίο καταγραφόταν η φωνή και από μια βελόνη στηριγμένη στο κέντρο λεπτού μεταλλικού διαφράγματος που αποτελούσε τον πυθμένα αρκετά μεγάλου χωνιού. Για να χαραχτούν οι ήχοι, μιλούσε κάποιος μπροστά στο χωνί, το διάφραγμα δονούνταν και μετέδιδε τις παλμικές κινήσεις στη βελόνα που χάραζε μια συνεχή γραμμή στο στρώμα του κεριού, που βρισκόταν γύρω από τον περιστρεφόμενο και μετατοπιζόμενο κύλινδρο. Η γραμμή που χαρασσόταν ήταν διαφορετικού βάθου...