ΟΚΤΩΒΡΗΣ:Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΕΙΜΑΔΙΑ

Ο Οκτώβρης ήταν πάντοτε μήνας σημαντικός για τους κτηνοτρόφους της χώρας μας. Ήταν ο μήνας που έπρεπε να αφήσουν τα βουνά για να κατέβουν στα πεδινά.

 Για κάποιους ανθρώπους που συνεχίζουν την παραδοσιακή κτηνοτροφία στις μέρες μας, είναι ακόμα ο μήνας που πρέπει να μεταφέρουν τα ζώα τους σε μια ευνοϊκότερη περιοχή για να ξεχειμωνιάσουν. Τα χειμαδιά είναι κάτι περισσότερο από έθιμο ή

παράδοση, είναι μια ανάγκη επιβίωσης που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο τις ίδιες πάντοτε ημέρες.
Οκτώβρης και το φθινόπωρο στα βουνά ήρθε έτσι όπως πρέπει με κρύο και βροχές, ώρα για τα κοπάδια να κατέβουν στα χειμαδιά, άλλος ένας κύκλος της μετακινούμενης κτηνοτροφίας ολοκληρώνεται. Πριν από σαράντα - πενήντα χρόνια με τα μουλάρια, τις διανυκτερεύσεις στην ύπαιθρο και στα χάνια η επιστροφή κρατούσε μέρες, ταξίδι ολόκληρο, κουραστικό και ίσως επικίνδυνο για ανθρώπους και ζώα, τώρα μέσα σε τρεις - τέσσερις ώρες η μεταφορά έχει ολοκληρωθεί
Κι ίσως είναι ένας από τους λόγους που κάνει το επάγγελμα της παραδοσιακής κτηνοτροφίας δυσκολότερο στις ημέρες μας, μια και οι κτηνοτρόφοι πρέπει να διατηρούν δυο σπιτικά και δυο επαγγελματικούς χώρους πλήρως εξοπλισμένους για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του επαγγέλματος τους.
Η μεταφορά των ζώων συνεχίζει να γίνεται ακόμα και σήμερα με τα πόδια. Πολλοί κτηνοτρόφοι περπατάνε 200 και 300 χιλιόμετρα μαζί με τα ζώα τους μέχρι να φτάσουν στα συμφωνημένα από πριν χειμαδιά.
Στις χώρες του εξωτερικού θα βρούμε πολλές παραδόσεις δεμένες με τα ηλιοστάσια, στην Ελλάδα όμως το έτος χωρίζεται στη μέση από δύο μεγάλες γιορτές, τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου και τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.  Έτσι συνεχίζει να είναι χωρισμένη στα δυο και η ζωή των παραδοσιακών κτηνοτρόφων.
 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τείχος Υπάτης