Ο θρήνος για την Άλωση της Πόλης & η σημασία του για Φθιώτιδα – Ευρυτανία !
“…Τα Φάρσαλα, ο Δομοκός, Ζητούνη, Λεβαδία, το να ιδούσι τον Σταυρόν στην ώρα προσκηνούσι, Ελλάδα, Πάτρα, Άγραφα, Βελούχι και Πριστόλιο…”.
Για τη σημερινή Φθιώτιδα και τη σημερινή Ευρυτανία, στα όρια ακριβώς των οποίων κείται το ιστορικό χωριό Μαυρίλο, άλλοτε πρωτεύσουσα του δήμου Τυμφρηστού, η ανωτέρω αναφορά στο θρήνο της Κωνσταντινουπόλεως το έτος 1453 έχει εξέχουσα σημασία, διότι :
1ον, Ως ¨Ελλάδα¨ αποκαλείται η περιοχή γύρω από τον Έλληνα ποταμό [ Σπερχειό ], η ίδια ακριβώς περιοχή απ’ όπου προέρχονταν οι πολεμιστές του Αχιλλέα που αποκαλούνταν Έλληνες και οι οποίοι εξεστράτευσαν υπό την ηγεσία του στην Τροία μαζί με άλλα ελληνικά φύλα [ Μυρμιδόνες ], η ίδια ακριβώς περιοχή που σήμερα βρίσκεται στο νομό Φθιώτιδας και έδωσε το όνομά της σε ολόκληρη τη χώρα μας.
2ον, Ως “Πάτρα” αποκαλείται βεβαίως η “Νέα Πάτρα”, δηλαδή η Υπάτη, που και τότε ακόμη ξεχώριζε πολιτισμικά στη Ρούμελη. Ως “Ζητούνη” ή ‘’Ζητούνι” αποκαλείται ήδη από τον 8ο αι. η Λαμία, σημερινή πρωτεύουσα του νομού Φθιώτιδας. Τέλος, αναφορά γίνεται και στο Δομοκό, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο ν’ αναφέρονται όλα ανεξαιρέτως τα γνωστά κέντρα του ελληνισμού στην τότε περιοχή της σημερινής Φθιώτιδας.
3ον, Ως “Βελούχι” αποκαλείται η ορεινή περιοχή του όρους Τυμφρηστός, που και σήμερα ακόμη αποκαλείται ως Βελούχι και ευρίσκεται στα όρια των νομών Φθιώτιδας [ ανατολικός Τυμφρηστός ] και Ευρυτανίας [ δυτικός Τυμφρηστός ]. Αποδεικνύεται ότι όλα ανεξαιρέτως τα χωριά του Βελουχιού το έτος 1453 υπήρξαν τόσο σημαντικά κέντρα του ελληνισμού, ώστε αποτελούσε απολύτως φυσιολογικό γεγονός να μνημονεύονται στο θρήνο της Πόλης.
4ον, Τ’ Άγραφα της σημερινής Ευρυτανίας και ειδικώς το χωριό των Αγράφων Πριστόλιο [ σημερινό : Πετρίλο ] αποδεικνύεται ότι κατείχαν ξεχωριστή θέση στην εθνική συνείδηση όλων των κατοίκων της Ρούμελης.
Την αποφράδα ημέρα της ρωμιοσύνης λοιπόν, η πονεμένη καρδιά των Ρωμιών κτυπούσε, πού αλλού. στη ΡΟΥΜΕΛΗ !
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου