Η αγροτική τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων
Το Ησιόδειο άροτρο: Πρόκειται
για πανάρχαιο εργαλείο οργώματος του εδάφους που σχεδόν απαράλλαχτο
εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται μέχρι πρόσφατα. Αποτελούνταν από το
μεταλλικό υνί (υνίς), το βαρύ δρύινο αλετροπόδι (έλυμα), το χειράλετρο
(εχέλτη) που κρατούσε ο καλλιεργητής, το κυρτό σταβάρι (γύης) και το
μακρύ τιμόνι (ιστοβοεύς) που έφερε το ζυγό που δενόταν στα ζώα του
οργώματος. Στο «ελαφρύ» άροτρο το αλετροπόδι, το σταβάρι και το τιμόνι
αποτελούνταν από ένα ξύλο.
Ελαιοπιεστήριο (Τύπου συμπίεσης λοστού): Αναπαράσταση του αρχαιότερου ελαιοπιεστηρίου τύπου «συμπίεσης λοστού». Υπολείμματά του ανακαλύφθηκαν στη νήσο Θηρασία. Η μοναδική απεικόνισή του υπάρχει σε ανάγλυφο του 6ου αιώνα π.Χ., που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο, ενώ έχει περιγραφεί από τον Κάτωνα τον Πρεσβύτερο. Ο ελαιοπολτός τοποθετημένος σε σακιά συμπιεζόταν με τη βοήθεια μοχλού και αντιβάρου από πέτρες.
Ζωοκίνητος μύλος:
Πρόκειται για μύλο αλέσματος δημητριακών ή λειοτρίβησης άλλων υλικών.
Ένας λίθος σχήματος κόλουρου κώνου, περιστρέφεται με τη βοήθεια ζώου
γύρω από κεντρικό στύλο πάνω σε λίθινο δάπεδο. 
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου