Φυλαχτό και ξόρκι για το χωράφι Φυλαχτό για το κτήμα

Φυλαχτό και ξόρκι για το χωράφι

Φυλαχτό για το κτήμα

Αν είναι το αμπέλι μας όμορφα δουλεμένο και έχει καρπό πολύ ή αν έχει κανένας χωράφι σπαρμένο και το ευλογήσει ο Θεός, κρεμάμε κατά τον δρόμο δύο τρείς ασκλιδιές (ασφόδελους) με σκόρδο από κάτω και έτσι τα μάτια πέφτουν απάνω στην ασκλιδιά και δεν μας βασκάνουμε το κτήμα μας. Το σκόρδο το βάζουμε για να το βλέπουν τα μάτια του εχθρού και να τρέμουνε.

Ξόρκι για τον σκαθαρό (ωτιορρυγχίτης)

Έτσι πέσει σκαθάρι στα αμπέλια, αλίμονο από τον κόσμο γιέ μου, εκεί που το κλήμα χύνει βλαστό, τρώει την τσίμα του, τρώει το σταφύλι, κόβει το ξύλο και μένει η κλαδιά ξερή. Για αυτό άκουσε να σου πω τι κάνουμε. Παίρνουμε στάχτη δωδεκαημερίτικη (δηλαδή λαμβανόμενη τα δωδεκαήμερα) και ρίχνουμε στα τέσσερα αγκωνάρια του αμπελιού. Στο τέλος πιάνουμε ένα σκάθαρο στα χέρια μας και λέμε:
Ανανός και Ανανίχα
τρία παιδιά εκάμαν κ’ είχα,
τη Λάλα και το Σκαθαρό και την κακήν Ακρίθα*
Ο Ανανός ψυχομαχάει,
Η Ανανίχα τον ερωτάει
«Ανανέ μου, κι αν πεθάνης, τα παιδιά τι θα τα κάνης;
- Πάρε στάχτη πότισέ τα και θερμό ζεμάτισέ τα.»
Κάνουμε και ένα άλλο πράμα. Κάθε χρόνο, του Αγίου Τρύφωνος την ημέρα, παίρνουμε τον παπά στα αμπέλια και λέει την ευχή για το σκαθαρό, που τον έδιωξε ο Άγιος, μεγάλη η χάρη του.
*Ακρίθα: η λέξη κατέστει αλλοιωμένη, διότι την ακρίδα καλούσαν στο Αργυρό μούστακα.

Αγροτικές εργασίες με το φεγγάρι

Ότι δουλειά κι αν κάνουμε στο αμπέλι ή στο χωράφι, πάντα θα περιμένουμε την λήψη του φεγγαριού για να βάλουμε χέρι. Μα αν θέλουμε να σπείρουμε ή να θερίσουμε ή να βγάλουμε πατάτα ή ότι άλλο θέλουμε να κάνουμε, πρέπει να ληψιάσει το φεγγάρι για να πάμε. Γιατί αν βάλουμε χερικό στη γιόμιση βλέπεις και ριπίζεται ότι και αν είναι και σκουληκιάζει.
Γ.Ι. Σαλβάνου-Λαογραφικά σύλλεκτα εξ Αργυράδων Κέρκυρας-1929